5 februari 2014, woensdag

Situatie nog steeds stabiel

Sommigen van de lezers die mij de afgelopen maand nog niet tegen het lijf zijn gelopen of gesproken hebben, zullen zich misschien af zijn gaan vragen wat de reden is dat er de afgelopen 6 weken geen nieuwe berichten zijn geplaatst. Het gaat toch nog wel goed met Bert? Die twijfel kan ik snel wegnemen. De situatie is stabiel. Nog steeds zijn de tumoren onder controle. Voor zover bekend zijn er nog steeds geen nieuwe uitzaaiingen bij gekomen, en zijn de bestaande niet gegroeid. Over uiterlijk 2 weken volgt een een nieuwe CT scan.

Tot dan moet ik afgaan op mijn gevoel, wat mijn lichaam aangeeft. En dat gevoel geeft ook aan dat het er op lijkt dat de tumor nog steeds onder controle is. Sinds half december  heb ik een ongewijzigde dagindeling.

Opstaan 's morgens rond half negen, rustig aan ontbijten (en medicijnen innemen) en uitgebreid de krant doornemen. Dan de hond zo'n anderhalf uur uitlaten, lunchen. 's Middags lees ik verder in een roman of geschiedenisboek, doe wat aan het huishouden, de boodschappen en bereid het avondeten. Daarna 's avonds rustig aan, verder lezen in het boek en/of wat TV en dan 's avonds een uur of 1 naar bed.

1 dag per week probeer ik nog te werken en ga ik naar het T-Mobile kantoor in Den Haag, en 1 dag (3 van de 4 weken, meestal op maandag) staat in het teken de chemokuur en de vervelende bijwerking die er op volgt. Hoewel ik meestal 's middags wel even een terugval heb en thuis dan op de bank in slaap dommel, lukt het me ook wel om 1 of 2 keer per week met vrienden ergens in de stad af te spreken. 

Voorwaar, geen vervelend leven toch? Af en toe (zeker ook op de dag van de chemokuur) wordt ik er natuurlijk wel aan herinnerd dat niet alles koek en ei is. Er zijn ook momenten dat ik somber ben of angstig over wat mij te wachten staat. Het blijft een verschrikkelijk idee dat er ooit een moment komt waarop het een stuk slechter met me zal gaan. Maar voorlopig lijkt dat meer een idee dan realiteit. Laat dat maar zo blijven. Zo lang ik me nog goed genoeg voel om van het leven te genieten zal ik blijven knokken om niet "achteruit te gaan". De laatste weken heb ik wel wat ondersteuning moeten regelen tegen het vasthouden van vocht in mijn buik en onderbenen. Uiteindelijk volg ik nu een lymfedrainagebehandeling bij een fysiotherapeut. De lichaamseigen drainage proberen we weer te herstellen door massage, en bepaalde spier en houdingsoefeningen. Dat sluit goed aan bij de inzichten over concentratie en ademhaling die ik bij de cursus mindfullness heb opgedaan. Kortom, een mens is nooit uitgeleerd. Zelfs (of misschien juist) nu valt er veel te leren over mijn lichaam en geest. 

De laatste weken vind ik het wel moeilijker om openhartig en regelmatig aan de mensen om me heen te vertellen hoe het met me gaat. Maar juist daarom is het belangrijk om deze weblog te gebruiken om toch naar buiten te kunnen brengen wat er speelt. Ik wil jullie dan ook hartelijk bedanken voor alle aandacht die jullie me de afgelopen maanden gegeven hebben. Dat helpt me wel degelijk om het langer vol te houden.